សៀមរាបៈ តំបន់ទេសចរណ៍មានលក្ខណៈជាធម្មជាតិ លាយចម្រុះជាមួយវប្បធម៌ទាក់ទងជាមួយជំនឿរបស់ខ្មែរសម័យអង្គរ ដែលពេលនេះបានទទួលការចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងពិសេសពីអ្នកមកកម្សាន្តទីនេះ។ ក្បាលស្ពានជារមណីយដ្ឋានមួយដែលមានសម្រស់ស្អាត និងជាប់ទាក់ទងជាពិសេសជាមួយជំនឿខ្មែរសម័យបុរាណត្រូវបានដាក់ឈ្មោះថា សហស្រលិង្គក្បាលស្ពាន ជាកន្លែងដែលមានរូបសិវលិង្គ១០០០នៅបាតស្ទឹង និងមានចម្លាក់ល្អៗជាច្រើនជាទៀត។
ទីនេះ មានចម្ងាយប្រមាណជា២៥គីឡូម៉ែត្រពីភ្នំគូលែនភាគនិរតី បើគិតពីប្រាសាទបន្ទាយស្រីមានចម្ងាយ១៨គីឡូម៉ែត្រ។ នៅទីនេះ មានចម្លាក់លិង្គព្រះឥសូរ និងយោនីនៅព្រះនាងឧមារាយនៅបាតស្ទឹងចម្ងាយ២០០ម៉ែត្រតាមច្រាំង និងនៅលើជញ្ជាំងខ្លះៗផង។
រមណីយដ្ឋាននេះ មានលក្ខណៈពិសេស៣យ៉ាង នៃចម្លាក់ថ្មនៅបាតស្ទឹងនោះ ទី១ចម្លាក់លិង្គជាច្រើនដែល តម្រៀបគ្នាយ៉ាងល្អនៅ ជាប់ផ្ទៃថ្ម, ទី២គឺជាចម្លាក់លិង្គព្រះឥសូរ និងយោនីព្រះនាងឧមា, ទី៣គឺជាចម្លាក់ពិពណ៌នា អំពីដំណើររឿង របស់អាទិទេព និងសត្វផ្សេងៗដែលជាជំនិះរបស់ទ្រង់។
ចម្លាក់ ភាគច្រើននៅ តំបន់ក្បាលស្ពានគឺ ចាប់ផ្ដើម កសាងឡើងនៅក្នុងសតវត្សទី១១ រជ្ជកាល ព្រះបាទសូរ្យវរ្ម័នទី១ រហូតដល់រជ្ជកាលព្រះបាទឧទ័យទិត្យវរ្ម័នទី២ដែលបានកសាងរួចរាល់ជាស្ថាពរ ។
លិង្គដែល ឆ្លាក់នៅ បាតស្ទឹងលើជម្រាលភ្នំគូលែននេះ ត្រូវគេជឿថាជាវត្ថុ ធ្វើឱ្យទឹកស្ទឹង ក្លាយជាទឹកពិសិដ្ឋ ដែលហូរចូលទៅក្នុងបារាយណ៍ខាងកើតហើយបែកជាស្ទឹងពួក និងស្ទឹងសៀមរាប សម្រាប់ជាប្រភពទឹកស្រោចស្រពផលដំណាំរបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរគ្រប់ជំនាន់។ក្រៅពីនេះចម្លាក់នៅច្រើនកនែ្លងមានរូបព្រះនារាយណ៍ ផ្ទុំកណ្តាលមហាសមុទ្រនាអន្តរកប្បមួយ។ ព្រះព្រហ្មផុស ចេញពីផ្ចិតព្រះនារាយណ៍តាមផ្កាឈូកមួយទងដើម្បីបង្កើតលោកថ្មី។ អត្ថបទ : អៀង ពិសី
